Perkhidmatan Bimbingan dan Kaunseling amat diperlukan oleh setiap pelajar kerana mereka tidak terlepas dari menghadapi pelbagai permasalahan samada berkaitan dengan masalah peribadi mahupun masalah akademik. Namun demikian, pihak sekolah, ibu bapa dan masyarakat juga perlu memandang serius mengenalpasti keberkesanan perkhidmatan tersebut supaya ianya dapat dilaksanakan dengan lebih berkesan dalam menangani masalah pelajar khusunya bermasalah disiplin.
Pelbagai usaha mengenalpasti berhubung persepsi atau pandangan pelajar terhadap perkhidmatan bimbingan dan kaunseling khususnya mengadakan penyelidikan atau kajian. Menurut Mazlan Osman(1986) dalam kajiannya mendapati sebahagian besar pelajar tidak menggunakan perkhidmatan bimbingan dan kaunseling dengan sepenuhnya. Didapati 98.1 peratus daripada pelajar-pelajar tidak pernah mendengar tentang perkhidmatn bimbingan dan kaunseling, 95.2 peratus tidak mengenali guru bimbingan dan kaunseling, 99.3 peratus tidak tahu kedudukan bilik kaunseling dan akbatnya tikda pernah ke bilik bimbingan kaunseling. Rakan-rakan lebih popular untuk dijadikan tempat mencurahkan masalah berbanding mendapatkan perkhidamatan bimbingan dan kaunseling.
Kajian mengenai sikap pelajar terhadap peranan kaunselor dan perkhidmatan Bimbingan dan Kaunseling dalam negara ini telah banyang dilakukan. Di antara kajian yang telah dilakukan ialah kajian Ng Lay Hoon (1979), Ang Huan Bing (1985), dan Zulkifley Hamid (1986). Kajian Ang Huan Bing (1985) ke atas 144 pelajar tingkatan 4,5,6 Atas dan 10 guru terhadap fungsi perkhidmatan bimbingan dan kaunseling mendapati 65% klien menganggap peranan perkhidmatan bimbingan dan kaunseling amat penting, mana kala 25% tidak pasti dan 10% tidak bersetuju dengan kewujudan perkhimatan ini.
Sementara itu kajian Nordin Mohd. Nor (1986) ke atas tanggapan 140 pelajar terhadap peranan utama kaunseling dalam menghadapi disiplin sekolah ke atas tujuh buah sekolah di bandar Seremban mendapati majoriti klien (95.72%) bersikap positif terhadap peranan perkhidmatan kaunseling dalam mendisiplinkan diri mereka.
Kajian Norhayati (1997) juga mendapati pelajar yang telah mengikuti sesi kaunseling atau bimbingan telah memperlihatkan perubahan yang positif ke atas tingkah laku mereka. Perubahan yang ketara ialah mereka yang pendiam menjadi peramah dan dapat bertindak balas dengan cepat jika ditegur oleh guru di dalam bilik darjah. Bahkan mereka lebih seronok dan ingin terlibat lagi dengan sesi kaunseling individu, kelompok, bengkel-bengkel yang dijalankan, sedia menawarkan diri sebagai Pembimbing Rakan Sebaya (PRS).
Ini menunjukkan bahawa pemahaman dan kepercayaan terhadap unit meningkat dan pelajar bersedia bila-bila masa mengikuti program yang diadakan oleh Unit Bimbingan dan Kaunseling. Mereka dapat meningkatkan kemahiran sosial dengan bersedia untuk bersefahaman, berbincang, berinteraksi dengan rakan-rakan atau individu lain.
Manakala kajian Mohd. Noh Murli (2001) pula menunjukkan bahawa sikap positif sebahagian besar pelajar terhadap unit ini disebabkan kepercayaan pelajar (komponen kognitif) bahawa perkhidmatan ini baik dan mendatangkan faedah kepada mereka. Kepercayaan mereka tentang kebaikan perkhidmatan ini akan menyebabkan mereka mempunyai perasaan (afektif) yang suka pada perkhidmatan ini dan mempunyai kecenderungan untuk bertingkah laku positif (komponen tingkah laku) terhadap program-program yang berkaitan dengan kaunseling.
Dapatan kajian Rosenburg dan Halloran (dalam Mohd. Noh Murli, 2001) yang mengkaji tentang sikap pelajar terhadap peranan perkhidmatan bimbingan dan kaunseling menunjukkan nilai skor sikap setiap pelajar adalah lebih tinggi dari nilai penengah iaitu 100. Hanya 11 pelajar iaitu 12.5% sahaja yang mempunyai skor sikap yang kurang dari 100. Ini bermakna 87.5% pelajar menunjukkan sikap positif terhadap pekhidmatan ini. Oleh yang demikian, dapatlah dikatakan bahawa kebanyakan pelajar mempunyai sikap yang positif terhadap perkhidmatan bimbingan dan kaunseling. Hasil kajian ini selaras dengan kajian yang dijalankan oleh Form (1953), Arbuckle (1970), Johnson (1977), Mohd. Seni Hussin (1981), Ismail Mat Nasir (1983), Ang Huat Bin (1985), Mohamed Soder Radmad (1985), Zulkifley Hamid (1986) dan Sallehuddin (1991).
Menurut Sidek ( 2002 ), terhadap perkhidmatan kaunseling mendapati bahawa 96.6 % responden pernah mendengar tentang perkhidmatan kaunseling dan 92.7 % responden pula tahu peranan pekhidmatan tersebut. Namun begitu menurut beliau, hanya 32.4% sahaja benar-benar pernah menggunakan perkhidmatan kaunseling tersebut.
Hasil kajian Norhana Othman (2004) mendapati bahawa keperluan pelajar adalah tinggi terhadap keempat-empat aspek iaitu penerangan atau maklumat berkaitan pemilihan mata pelajaran, kemahiran belajar penyebaran maklumat pendidikan dan kerjaya, dan kemahiran mengahadapi masalah. Kesemua keperluan yang dinyatakan itu tidak dapt dirumuskan sebagai bidang perkembangan kerjaya, bidang perkemabangan akademmik dan bidang perkembangan diri dan sosial.
Kajian tentang sikap pelajar perkhidmatan bimbingan dan kaunseling (Zulkifli 2000) dan kajian ekspektasi pelajar terhadap kaunseling (Lai Kuen Choo, 1996) . Dalam kajian oleh Lai Kuen Choo (1996) , didapati bahawa pelajar keseluruhannya, mempunyai jangkaan positif terhadap bimbingan dan kaunseling . 93 % menyatakan pengalaman mengikuti kaunseling memuaskan, walaupun pada umumnya tidak memahami apa sebenarnya kaunseling. Kajian Zulkifli Husain (2000) pula mendapati bahawa secara keseluruhannya pelaja mempunyai sikap positif terhadap unit bimbingan dan kaunseling di sekolah mereka. Mereka juga faham dan memberikan komitmen yang amat baik terhadap aktiviti yang dijalankan oleh unit ini.
Kajian tentang penilaian 170 pelajar tingkatan empat aliran sains, teknik dan sastera terhadap aktiviti bimbingan dan kaunseling sekolah menengah telah dijalankan oleh Fatimah (1999). Kajian bertujuan mengkaji persepsi pelajar terhadap pelaksanaan aktiviti bimbingan dan kaunseling di sekolah menengah. Aktiviti-aktiviti yang dikaji ialah pemilihan mata pelajaran, kemahiran belajarm penyebaran maklumat dan kemahiran menyelesaikan masalah. Penilaian terhadap persepsi pelajar ini dilihat dari sudut sudut keperluan aktiviti, kekerapan aktiviti dijalankan, sejauhmana aktiviti membantu memenuhi keperlan pelajar, tahap kepuasan terhadap aktiviti dan cukup atau tidaknya aktiviti.
Keberkesanan perkhidmatan ini bukan hanya terletak di bahu guru kaunseling atau kaunselor sahaja, tetapi dari pihak sekolah dan ibu bapa juga perlu untuk memberikan sokongan padu terhadap perkhimatan ini .
Ummi Nessa: Perkhidmatan Bimbingan dan Kaunseling jika diamati sebenarnya dapat membantu pelajar dalam menghadapi cabaran atau permasalahan yang dihadapi mereka. Namun demikian, perlu diingat, salah guna masa mengadakan sesi kaunseling dapat memberi kesan terhadap pembelajaran. Contohnya, terdapat juga guru yang sengaja mengadakan sesi kaunseling pada masa pengajaran dan pembelajaran sedang berlangsung akhirnya pelajar terpaksa keluar berjumpa dengan guru kaunseling dan meninggalkan kelas. Kesannya pelajar akan ketinggalan pembelajaran tersebut. Nah! Di sini letaknya kesilapan yang perlu difikirkan kita bersama. Ummi Nessa harap mana-mana pihak tertentu perlulah memantau sejauh mana keberkesanan perkhidmatan ini dapat dilaksanakan dengan sempurna.
Boleh tak senaraikan rujukan yang dirujuk?hehe
BalasPadam